Αρτεμισία-Αψιθιά

Την άνοιξη του 2012 αποφάσισα να δοκιμάσω στο κήπο μου όσα αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά μπορέσω να βρω.Ξεχνούσα συχνα τα ονόματα τους και γι'αυτό δίπλα σε κάθε φυτό έβαλα μια πέτρα και πάνω της έγραψα το όνομα του φυτού.   Ένα από αυτά η Αρτεμισία. Δέστε πως έγινε σε 3 μήνες

Επιστημονική ονομασία: Artemisia Absinthium-Αρτεμισία το αψίνθιο

Άλλα ονόματα: Αψιθιά, αγριαψιθιά, πέλινο, απιστιά, πισιδία, λεβιθόχορτο, τραχούρι, δρακόντιο, μελιτίνη, μυρμηγκοβότανο

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ  & ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ :Πολυετές φυτό που φθάνει μέχρι ένα μέτρο ύψος με γκριζοπράσινους μίσχους και φύλλα. Το στέλεχος και τα φύλλα καλύπτονται από άσπρο αρργυρόχρωμο  χνούδι. Τα άνθη σχηματίζουν μικρά κίτρινα κεφάλια. Η αψιθιά φυτρώνει από σπόρους την άνοιξη αλλά πιο εύκολο είναι να κόψουμε ένα κλωνάρι με τη ρίζα της και το μεταφυτέψουμε το φθινόπωρο. Είναι ασύμβατο με οποιοδήποτε είδος φυτευτεί κοντά του.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ: Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται τα φύλλα, οι ανθισμένες κορυφές που συλλέγονται το καλοκαίρι και οι ρίζες το φθινόπωρο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα φύλλα και οι ανθοφόρες κορυφές του φυτού τα οποία συλλέγουμε στο τέλος της περιόδου ανθοφορίας.

ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΑΡΑΔΟΣΗ: Το όνομά της Artemisia το πήρε από τη θεά Άρτεμη, σε αναγνώριση των πολύτιμων ιδιοτήτων της.

Ο Διοσκουρίδης την ονόμαζε βαθύπικρον και τη σύστηνε κατά της ανορεξίας και των ίκτερων, σε αφέψημα και σε έγχυμα. Έλεγε ακόμα ότι ανακατεύοντας το μελάνι με έγχυμα αψιθιάς τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους πάπυρους.

O Θεσσαλός (1ος αι. μ.Χ.) και ο Γαληνός (130-199), χρησιμοποιούσαν από τότε την Αρτεμισία για τη θεραπεία του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, δηλ. της ελονοσίας.

Κατά τον μεσαίωνα αποδώσανε αρκετές ''μαγικές'' ιδιότητες στην αψιθιά και πίστευαν ότι η ύπαρξή της σε ένα σπίτι το προφυλάσσει από τα από τα κακά πνεύματα.

Από την αψιθιά παράγονταν το αψέντι, ένα δημοφιλές ποτό στη Γαλλία το 19ο αιώνα. Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αψίνθιον –ήτοι, αυτό που δεν πίνεται– και γραπτές πηγές αναφέρουν τη χρήση της αψιθιάς, για ιατροφαρμακευτικούς λόγους από πολλούς λαούς κατά την αρχαιότητα, μεταξύ των οποίων οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες

Κατά το παρελθόν, η αψιθιά ήταν ένα από τα κύρια αρωματικά συστατικά του βερμούτ (το wermut προέρχεται από τη γερμανική λέξη για την αψιθιά.

Σαν λαϊκό φάρμακο, η αψιθιά έχει μεγάλη φήμη ως τονωτικό, εναντίον της φυματίωσης, της αναιμίας, της αρθρίτιδας και των σκωλήκων των εντέρων και από αυτό πήρε το αγγλικό όνομα wormwood (σκουληκόξυλο).

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ & ΑΛΛΕΣ Χ ΡΗΣΕΙΣ: Την χρησιμοποιούσαν από τα χρόνια του Ιπποκράτη. Θεωρούσαν ότι δυναμώνει την μνήμη και την λογική, βοηθά στους πόνους στους μυς , δυναμώνει την όραση, βαθαίνει τον ύπνο. Εξ αιτίας της τελευταίας ιδιότητας στα χωριά γέμιζαν τα μαξιλάρια με Αψιθιά. Σε περιόδους επιδημιών χολέρας και πανώλης κρέμαγαν το φυτό στις κατοικίες και κάπνιζαν τους χώρους καίγοντας βλαστούς Αψιθιάς.
 Γενικά, το φυτό, σε μέτριες δόσεις, ερεθίζει το στομάχι, αυξάνει την όρεξη, διευκολύνει την πέψη, επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος, προκαλεί εκκρίσεις, συντελεί στο αδυνάτισμα και χωνεύει τα λίπη.Συνιστάται για την αποβολή των πετρών από το ουρικό σύστημα .

 Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε κατά της χολικής ανεπάρκειας και κατά του σακχαρώδη διαβήτη.

Σήμερα από την αρτεμισίνη παράγουν το φάρμακο κατά της ελονοσίας

Οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι βλαστοί αποκρούουν τα έντομα ,γυμνοσάλιαγκες και τα ποντίκια. φυτεύεται στα σύνορα του κήπου κρατά πολλά ζώα μακριά εξαιτίας της μυρωδιάς της.

Τα ξεραμένα φύλλα τους όταν τοποθετηθούν στα ρούχα αποκρούουν τους σκώρους.

Βοηθάει αποτελεσματικά στον έλεγχο του πληθυσμού αρκετών εχθρών όπως: μελίγκρες, μύγες, μυρμήγκια, ακάρεα, καρπόκαψα, γυμνοσάλιαγκες, σαλιγκάρια, μαύρα σκαθάρια, ψύλλοι, σκώροι λάχανων, πράσινη κάμπια του λάχανου, μπρόκολου, μαρουλιού, ρόκας, ιτιάς κ.λ.π. Δεν έχει πέσει ούτε ένα φρούτο από τα δέντρα, δεν υπάρχει σκουληκάκι και πεταλούδα σε κανένα από τα βερίκοκα, αχλάδια, μήλα, δαμάσκηνα και βανίλιες του κήπου μας. Τα κεράσια τα τρώμε ήδη και είναι όλα καθαρά.  Βρέθηκε λοιπόν ο ιδανικός συνδυασμός. Η δοσολογία είναι η εξής: 80γρ φρέσκιας τσουκνίδας και 40 φρέσκιας αψιθιάς σε ένα λίτρο καυτό νερό μακριά από τη φωτιά. Το αφήνουμε ένα τέταρτο και μετά το ρίχνουμε στον ψεκαστήρα, αφού σουρώσουμε.
Για τις μύγες
-Στούμπισε αψιθιά με γάλα αγελάδας και βράσε το καλά, μετά βάλτο σε ένα δοχείο και όσες το αγγίξουν ψοφάνε.

Παρασκευή και δοσολογία: Για να παρασκευάσουμε την Αψιθιά ως έγχυμα ρίχνουμε σε 1-2 κουταλάκια του γλυκού ξηρό βότανο ένα φλιτζάνι βραστό νερό και το αφήνουμε 10 -15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε έως τρεις φορές την ημέρα. Το έγχυμα είναι πικρό και αν χρειάζεται προσθέστε μέλι

Προφυλάξεις: Πρέπει να παίρνεται σε μικρές δόσεις και για περιορισμένο χρονικό διάστημα ,δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 2 βδομάδες. Παρατεταμένη χρήση και υπερβολικές δόσεις της Αψιθιάς μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές του νευρικού συστήματος. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από τις έγκυες γυναίκες, κατά τη διάρκεια του θηλασμού και μικρά παιδιά.